Warning: The magic method Automattic\WooCommerce\RestApi\Utilities\SingletonTrait::__wakeup() must have public visibility in /usr/home/sklepy/domains/e-przychodnie.pl/public_html/wp-content/plugins/woocommerce/packages/woocommerce-rest-api/src/Utilities/SingletonTrait.php on line 48
Warning: The magic method Automattic\WooCommerce\Admin\FeaturePlugin::__wakeup() must have public visibility in /usr/home/sklepy/domains/e-przychodnie.pl/public_html/wp-content/plugins/woocommerce/packages/woocommerce-admin/src/FeaturePlugin.php on line 331
e-przychodnie.pl – Konsultacje lekarskie online – zdalna przychodnia i e-porady lekarskie
Metoda antykoncepcji awaryjnej: awaryjna pigułka antykoncepcyjna lub pigułka 72h po. Istnieją 2 nazwy stosowane dla tego leku – awaryjne tabletki antykoncepcyjne – Escapelle i ellaOne. Antykoncepcja w przypadkach nagłych zapobiega zajściu w ciążę, jeśli nie stosowałaś antykoncepcji lub uważasz, że dotychczasowa metoda antykoncepcji zawiodła.
Antykoncepcji awaryjnej nie należy stosować jako zwykłej metody antykoncepcji.
Antykoncepcjia awaryjna jest skuteczna w zapobieganiu ciąży, jeśli jest stosowana od razu po stosunku płciowym bez zabezpieczenia.
Escapelle zawiera lewonorgestrel i należy go przyjąć w ciągu 72 godzin (3 dni) od stosunku płciowego bez zabezpieczenia. EllaOne zawiera octan uliprystalu i jest dopuszczony do stosowania w ciągu 120 godzin (5 dni) od stosunku płciowego bez zabezpieczenia.
Zarówno Escapelle, jak i ellaOne są skuteczne tylko wtedy, gdy są przyjmowane przed uwolnieniem komórki jajowej z jajnika (owulacja). Im szybciej weźmiesz Escapelle lub ellaOne, tym skuteczniej będzie.
Owulacja jest wywoływana przez wzrost poziomu hormonu zwanego hormonem luteinizującym (LH).
W 2017 r. Oszacowano, że około 1 do 2% kobiet, które przyjmują ellaOne po stosunku płciowym bez zabezpieczenia, zajdzie w ciążę. Dla porównania, szacuje się, że od 0,6 do 2,6% kobiet przyjmujących Escapelle po stosunku płciowym bez zabezpieczenia zajdzie w ciążę.
Skuteczność zarówno Escapelle, jak i ellaOne może być zmniejszona, jeśli kobieta ma wysoki wskaźnik masy ciała (BMI). Utrudnia to bardziej precyzyjne oszacowanie dla którejkolwiek z pigułek.
Zasięgnij porady lekarza, jeśli zwymiotujesz w ciągu 2 godzin od przyjęcia leku Escapelle lub 3 godzin od zażycia ellaOne.
Dowiedz się więcej o antykoncepcji awaryjnej, w tym o jej działaniu i możliwych skutkach ubocznych.
Łysienie androgenowe to najczęstsza przyczyna utraty włosów. Objawem łysienia androgenowego jest stopniowa utrata włosów, zaczynająca się od skroni. W dalszej kolejności łysienie zaczyna obejmować czubek głowy.
Mechanizm powstawania łysienia związany jest z przemianą testosteronu (pod wpływem enzymu 5α-reduktazy) w dihydrotestosteron, który oddziałując na receptory androgenowe mieszka włosowego prowadzi do jego stopniowej inwolucji (zaniku). Mieszki włosowe ulegają stopniowej miniaturyzacji, produkowany włos staje się coraz cieńszy i krótszy.
Łysienie androgenowe typu męskiego dotyczy około 80% mężczyzn. U mężczyzn łysienie pojawia się po okresie dojrzewania i prowadzi do postępującej utraty włosów o charakterystycznym obrazie klinicznym.
Przyczyny łysienia androgenowego nie są do końca zbadane. Wiadomo, że mają na nie wpływ czynniki genetyczne, jak również te środowiskowe.
Jakie są objawy?
Łysienie androgenowe typu męskiego opisywane jest wg wzoru Hamiltona i Norwood. Sklasyfikowali oni łysienie androgenowe jako 7 głównych typów. Utrata włosów u mężczyzn rozpoczyna się w okolicy czołowo-skroniowej, a następnie ciemieniowej. Następnie przerzedzenie włosów rozprzestrzenia się w kierunku skroni i ciemienia, pozostawiając koronę włosów na potylicy i częściowo w okolicach skroniowych.
Przebieg łysienia androgenowego
Jak leczyć łysienie androgenowe u mężczyzn?
Wyróżnia się leczenie miejscowe i leczenie ogólne. Metody leczenia:
minoksydyl
finasteryd
leczenie chirurgiczne – przeszczep włosów
W leczeniu miejscowym najszersze zastosowanie znalazł minoksydyl dostępny w dwóch stężeniach: 2% i 5%. Minoksydyl dostępny jest bez recepty. Jego skuteczność potwierdzono w licznych badaniach klinicznych. Wywiera on efekt rozszerzający naczynia mieszków włosowych. Dodatkowo powoduje stymulację mitoz komórek mieszka włosowego oraz przedłuża okres wzrostu włosów.
W leczeniu ogólnym wykorzystuje się też finasteryd, który hamuje enzym 5α-reduktazę, dzięki temu nie dochodzi do powstawania dihydrotestosteronu. Lek ten powoduje niewiele działań niepożądanych u mężczyzn.
Leczenie chirurgiczne, polegające na przeszczepieniu włosów. Należy jednak pamiętać, że metoda ta nie hamuje postępu choroby, a jedynie łagodzi jej skutki.
Więcej o finasterydzie – działanie, dawkowanie, skutki uboczne
Finasterydu nie stosuje się w celu leczenia łysienia androgenowego u kobiet. Lek powinno się przyjmować w dawce 1 mg (1 tabletka) raz na dobę niezależnie od posiłków. Lek należ przyjmować regularnie, gdyż działa tylko po dłuższym czasie codziennego stosowania.
By zauważyć efekty leczenia lek należy przyjmować minimum 3 miesiące, należy pamiętać, że w celu utrzymania wyników leczenia, zaleca się nieprzerwane stosowanie leku. Odstawienie produktu leczniczego powoduje zanik wyników jego działania w ciągu 9 do 12 miesięcy.
Produkt leczniczy jest przeciwwskazany:
u kobiet i dzieci
w nadwrażliwości na którykolwiek składnik preparatu.
u mężczyzn stosujących finasteryd lub inne inhibitory 5α-reduktazy typu II w leczeniu łagodnego przerostu gruczołu krokowego lub innych chorób.
Działania niepożądane
W tabeli poniżej wymieniono działania niepożądane zgłaszane podczas badań klinicznych – Częstość występowania działań niepożądanych określono: Niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
Zaburzenia układu immunologicznego:
Częstość nieznana: reakcje nadwrażliwości, w tym wysypka, świąd, pokrzywka oraz obrzęk naczynioruchowy (w tym obrzęk warg, języka, gardła i twarzy).
Zaburzenia psychiczne:
Niezbyt często*: obniżone libido. Niezbyt często: depresja. Częstość nieznana: utrzymywanie się osłabionego libido po przerwaniu leczenia, niepokój.
Niezbyt często*: zaburzenia erekcji, zaburzenia ejakulacji (w tym zmniejszenie objętości ejakulatu). Częstość nieznana: tkliwość i powiększenie gruczołów sutkowych, ból jąder, hematospermia, niepłodność**, utrzymywanie się zaburzeń erekcji i ejakulacji po przerwaniu leczenia, rak piersi u mężczyzn.
działania niepożądane zgłaszane podczas badań klinicznych
